Endeleg lever orda mine att. Det skal bli liv på denne såkalla bloggen.
Uansett om mange eller ingen vil lesa dei rare eller fine orda som kjem i frå meg, skal det skrivast.
Det skal skrivast til eg igjen blir tomt att. Blir ein eigentleg nokon gong tom? Eller er det berre latskapen som til slutt tek over, eller alle unnskyldningane som kjem om at ein ikkje har tid.
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar